9.08.2015

ROZDZIAŁ 7

Nell - Afterglow




。 花 。 花 。 花 。



Od niepamiętnych czasów miałem zaszczyt oglądać krajobrazy przewijające się prędko za szybą samochodu. Kazuma zapewnił mnie, że po powrocie nie czeka mnie nic złego, jednak Ryunosuke-sama mogąc wszystko, pewnie rozsypie mnie w drobny mak. Powinienem się bać, a przynajmniej martwić, natomiast odczuwam jedynie spokój albo obojętność. Sam nie jestem do końca przekonany co w tym momencie jest moim towarzyszem. Przez chwilę nawet przeszło mi przez myśl, by zostać u Nagase, jednak coś wewnętrznie ciągnie mnie do Kuroi Karasu, nie pozwalając na samodzielne myślenie. Uśmiechnąwszy się pod nosem, roześmiałem się do siebie, zaczynając gładzić palcami skronie. Aż tak dałem się zmanipulować? Sam już nie mam bladego pojęcia, jednak postanowiłem, że stanę się jeszcze silniejszy. Nie wiem dla kogo... Później się nad tym zastanowię.

Łapiąc za butelkę wody przekręciłem ją na bok, widząc jak krystaliczna ciecz falą naciera na nakrętkę, mieniąc się przy tym przeogromnie. Ciekawe... czy kiedyś będzie mi dane coś lepszego... Być może teraźniejszy los będzie pokutą, za zabicie własnej siostry, o której przecież nie wolno mi już tak myśleć. Będę w stanie podążać nową ścieżką, mając ten ciężar na barkach?

Sam się w tym gubię... Jednak coś się we mnie zmieniło, tylko, czy na lepsze?




。 花 。 花 。 花 。



Przed pojawieniem się przy organizacji, uśpili mnie, bym przypadkiem nie zobaczył gdzie mnie przywożą. Czy to ważne? Nie mam zamiaru uciekać, bo niby gdzie? Nie mam pieniędzy ani rodziny, tamta osobowość odeszła, zacierając granice pomiędzy własną wolą, a dostosowaniem się do sytuacji.Otworzyłem oczy ze zdziwieniem dostrzegając 'swój' pokój, bez Sanga. No, chyba, że mają ochotę zrobić mi niespodziankę i zaraz wyskoczy z bronią, celując w głowę. Westchnąłem, po czym podniosłem się z łóżka, pocierając opuszkami powieki. Machinalnie podszedłem do drzwi, otworzyłem je i skierowałem się do korytarza, który zapamiętałem jako drogę do Ryunosuke-sama. Docierając na miejsce zapukałem kilka razy i nie czekając na zaproszenie, wszedłem do środka. Mężczyzna siedział przy biurku, intensywnie klikając po klawiaturze, lecz kiedy wtargnąłem do pomieszczenia, podniósł wzrok, a przy tym dość wysoko uniósł lewą brew.

- No proszę, kogo widzę. - podniósł się, domykając laptopa - Chyba opuściłeś kilka treningów, nie sądzisz?
- Tak, Ryunosuke-sama. - odpowiedziałem schylając się w geście przeprosin.

Ku własnemu zdziwieniu nie bałem się, byłem zupełnie wyprany z emocji, co nie wróżyło niczego dobrego. Kiedy podnosiłem głowę, brunet stał tuż przy mnie ze wzrokiem mówiącym 'powinienem cię zabić'.

- Gdzie byłeś? A nie, niewłaściwe pytanie, przecież to wiem. - prychnął i złapał mnie mocno za szyję - Czego od ciebie chciał?!
- Chciał tylko porozmawiać. - wziąłem płytki wdech, starając się mówić w miarę normalnie - A także, bym przeszedł na jego stronę.
- To co tu jeszcze robisz? - spytał z ironią w głosie.
- Moim zadaniem jest chronić mojego właściciela, a także służyć Kuroi... Karasu. - końcówkę powiedziałem z ledwością, ponieważ dwudziestoczterolatek uderzył mnie pięścią w twarz.
- Jasne. - syknął, masując swoje kostki.

Otworzyłem zaskoczony powieki w momencie uderzenia odwracającego moją twarz o dziewięćdziesiąt stopni. Czując ból zdałem sobie sprawę z tego, że żyję. Dziwne, no nie? Zupełnie, jakbym wcześniej był martwy. Skierowałem wzrok w stronę mężczyzny, prostując swoje plecy.

- Ryunosuke-sama, mógłbyś to zrobić jeszcze raz?

Ciemnooki zacisnął palce w pięść, po czym wymierzył mi morderczo mocny cios, który powalił mnie parę metrów w tył. Upadając na podłogę, cieszyłem się jak głupi, mając na ustach szeroki uśmiech. W niewytłumaczalny sposób poczułem ulgę. To nie miałoby sensu, gdyby inna osoba spełniła moją prośbę. Tylko on jest w stanie sprostać mojej zdziwaczałej psychice. Nienawidzę go.

- Wstawaj, idziesz na trening. - po tych słowach złapał mnie mocno za włosy, ciągnąc w stronę wyjścia.

Bez żadnego 'ale' ruszyłem za nim, nie zwracając uwagi na krew, która sączyła mi się obficie ze skroni i nosa. Chciałem oberwać, poczuć jakiekolwiek emocje zanikające tego dnia w zawrotnym tempie. To jest to, pewnie tak będzie wyglądała większość moich dni, jeśli się nie wzmocnię.

Z ogromnym skupieniem na twarzy, której wciąż towarzyszył przedziwny uśmiech, przechodziłem zabójczy trening, zalegający na moim koncie od dwóch dni. Ryunosuke-sama co jakiś czas marszczył czoło, a także energiczniej zaciskał skrzyżowane ręce, ponieważ nie mógł rozgryźć powodu mojego uśmiechu i motywacji do działań. Było widać moje starania jak i energię, którą poprzednio się nie wykazywałem.

Muszę jak najszybciej osiągnąć szczyt swoich możliwości, choćbym miał nawet ćwiczyć całymi dniami. Przecież chcę być wolny i już nigdy więcej nie uciekać.




。 花 。 花 。 花 。



Po dwunastej położyłem się na łóżku, krzyżując dłonie pod własną głową. Czułem jak moje mięśnie stają się ociężałe, nie pozwalając mi iść do łazienki, by zaczerpnąć orzeźwienia i zmyć trud dzisiejszego dnia. Chyba dobrze się spisałem, co? Zaśmiałem się pod nosem na wspomnienie Nagase.


- Boisz się?
- Na razie nie...
- To dobrze. - rozchylił w uśmiechu wargi, po czym przeniósł je na usta, łącząc je ze swoimi - Nie chciałbym, byś odczuł to jako usługę seksualną.
- Dlaczego? Przecież i tak nie mam własnego zdania. - wzruszyłem ramionami wpatrując się w niego beznamiętnie.
- Jak to dlaczego? Chyba nie wyglądam na takiego, który przypomina Ryunosuke.
- To i tak niczego nie zmienia. Jesteś szefem mafii, a ja pionkiem w jej rękach.
- Co nie zmienia faktu, że jesteś człowiekiem posiadającym własną wolę i honor. Tenshin, szanujesz siebie? - na te słowa spojrzałem na niego zaskoczony, czując jak w moje serce wbija się coś nieprzyjemnego, a jednocześnie zawstydzającego.
- Chyba przestałem. - opuściłem wzrok, beznamiętnie wpatrując się w tors mężczyzny.
- Nigdy nie zapominaj kim jesteś. Jeśli chcesz żyć, rób wszystko co w twojej mocy, by tak się stało, a życie było godne starań. Jeśli chcesz umrzeć, zrób to bez cienia wątpliwości. Nie możesz być tylko marionetką, a uwierz, że masz potencjał. - z uśmiechem przejechał dłonią po moim policzku, zatrzymując opuszki na skórze warg - Jak już wcześniej powiedziałem, możesz do mnie dołączyć. Jeśli zadecydujesz inaczej, nie możesz się wahać, tamta ścieżka nie jest prosta.

Żyć? Jak ja mam kurwa żyć?! Takie życie nie ma sensu, mam być psem, który broni pana, nie ma rodziny i wierzy tylko w to, co ktoś powie? A może mam wybrać śmierć? Wtedy bym sobie nie wybaczył śmierci siostry, nie mogę tego zrobić... Chcę żyć! Cholernie mocno, ale...


- To niemożliwe. - mruknąłem czując, że tracę nadzieję w cokolwiek.

- Jesteś inteligentny, nawet nie wiesz, ile możesz osiągnąć przez manipulację, jeśli tylko dobrze to rozegrasz. - pokazał swoje przepiękne zęby, po czym zaczął zjeżdżać dłońmi na moje biodra.
- Dlaczego taki dla mnie jesteś? - spojrzałem prosto w jego oczy, natomiast on wzruszył ramionami, skupiając się na moich ustach.
- Nie wiem. Coś mi się w tobie podoba, to wszystko.
- Aha... - szepnąłem prawie bezdźwięcznie.

Podniosłem dłoń, chcąc chociaż przez moment dotknąć jego skóry. W sumie czego się spodziewałem? Odpowiedzi w stylu ' Zakochałem się w tobie, więc muszę pomóc ci za wszelką cenę. ' ? To śmieszne. Przesunąłem opuszki po czystej cerze, docierając do ust, a następnie uniosłem nieznacznie plecy i zamknąłem oczy, zaczynając muskać jego wargi. Skoro może być ciężko, powinienem wykorzystać te chwilę. 



Potrząsnąłem głową, a dłońmi zacząłem okładać się po twarzy. Dosyć. Muszę iść spać, nie mogę teraz myśleć nad zbędnymi rzeczami. Aczkolwiek ciekawi mnie, co tak naprawdę czuł Nagase... Nigdy nie spotkałem się z tak anielskim dotykiem i pytaniami, czy wszystko u mnie w porządku. Czuję się dość, dziwnie...


Ale... Nie żałuję.

22 komentarze:

  1. Prhsjanuakanzkaapzmzndbkwlalak
    orhhjzhsgsjajakhdjsuebsjnsms
    biere *-*
    ~Ukyo

    OdpowiedzUsuń
  2. okej, wiem, tęskniłaś za mną. ale zacznę mniej przyjemnie... UKYO WYPIER.DA.LAJ >< ukradł mi pierwszego komcia. nigdy więcej nie dodasz nic, kiedy mnie nie ma :c [ PRZESTAŃ MI PIPCZEĆ NA FEJSIE. ]

    okej. spokojnie. już.. od początku.

    muzyka jest idealna, wiesz? mówiłam, że to będzie najlepszy wybór! no mówiłam.

    w sumie dziwie się, że Tenshin wraca kurde. mógłby mieć lepiej, a i tak... ale dobra. jakby nie wrócił, to by nie było fabuły :D którą kocham, wiesz o tym. to jedyny "nie2min" którego tak kocham max, max <3. cynamon i cała reszta jest też boska, ale jednak to opowiadanie kocham najbardziej ;_; [ chora masochistka. ]

    Ryu skarbie, mogę wiedzieć co ty robisz? :") TO ON DO CIEBIE WRACA, A TY KURDE CO?! ehh :C nie no dobra, to szef mafii i wgl. ale taka lojalność powinna być nagrodzona, a nie! :C i jeszcze Tenshin.... sjkdsahvbfdbvfsdjvfsdjvfsdf. umieram.

    Bardzo się cieszę, że jednak opisałaś seks jako wspomnienie. normalnie pewnie też byłoby cudnie, ale dzięki temu to nabrało jakiejś takiej magii. dobra śmiej się! ja wiem jak to brzmi... ale kurde! nieziemskie. serio. z jednej strony wydaje się takie nieczułe, suche i przykre. bo tak jakby bez... emocji. ale wiesz co? ja w tym widzę miliony uczuć. nie jakaś tam miłość, czy coś w tym stylu. nie, nie to. ale takie... ah. nie opiszę tego. nie powiem. nie wyrażę. nie jestem tak dobra jak Ty <3. po prostu mega.

    no i koniec ;_; potrafię go zrozumieć. z tym nie żałowaniem. nawet jak nic więcej nie będzie z panem Nagase, to i tak.. ah!

    A teraz to, co kochasz najbardziej! Cycaty dei. [ zjeb.ałaś atmosferę. *Naru robi to od początku na fejsie* ]
    PS. wiesz jak ciężko mi było? myszka padła i tą laptopową :CCC

    " jednak coś wewnętrznie ciągnie mnie do Kuroi Karasu " - już ja wiem co... albo raczej kto : D

    "stanę się jeszcze silniejszy. Nie wiem dla kogo... " - ale to też wiem ja!

    " Czując ból zdałem sobie sprawę z tego, że żyję. " - to mi dowaliło. takie prawdziwe jest, takie okrutne i takie piękne. idzie na opis. pacz na gg.

    "
    Upadając na podłogę, cieszyłem się jak głupi, mając na ustach szeroki uśmiech. " - widzę to... khsdgbfjshfdbdsf.

    " Nienawidzę go. " - ale jednocześnie cie do niego ciągnie, nie?

    " Tenshin, szanujesz siebie? " - .... khasdgfasfbaskfbsaf. i ta odpowiedź... FUCK YOU SEORINYA.

    No i tego... generalnie krótkie jak na Ciebie :C ale okej, wróciłaś po drugiej przerwie, musisz się rozkręcić : D [ chociaż mam wrażenie, że już to zrobiłaś. ]
    CUDO! <3. będę Ci jęczeć, że masz pisaćpisać. poczekaj tylko będziesz sama!

    Kocham <3.

    dei.

    OdpowiedzUsuń
  3. Jej! To było wspaniałe :3. Tyle na to czekałam, ale warto było. Tenshin mnie zaskoczył, bo taki trochę masochista się zrobił . No i Ryunosuke. Powiem tak myślałam, że okaże większe zainteresowanie swoją zabaweczką. Właściwie to miałam po prostu nadzieję, że go przeleci, no ale cóż nie można mieć wszystkiego. No i Nagase :>. Już go uwielbiam. Mam nadzieję, że z Tenshinem (chybs trochę głupio ta odmiana imienia brzmi XD) będę mieli więcej spotkań ;). No na ogół to było fenomenalne i czekam na ciąg dalszy :).
    Dużo weny życzę :*
    ~Eleila

    OdpowiedzUsuń
  4. Cudowne <3 Warto było tyle czekać! Kocham Cię za to opowiadanie! Jezu chce jeszcze, błagam niech wena Cię nie opuszcza nawet na krok xD Uwielbiam Cię <3

    OdpowiedzUsuń
  5. Podoooooba mi się! Tyle się naczekałam! W sumie dawno tu nie zaglądałam, ale stwierdziłam, że chętnie powtórzę sobie "Szkolne życie". A tu wchodzę i widzę coś nowego. Miła niespodzianka. Mam humor poprawiony na resztę dnia :)
    Weny i czekam na ciąg dalszy!

    OdpowiedzUsuń
  6. Spam dźwignia handlu, lubię to powiedzonko :P
    „Cześć! Jestem Ethan i będę tu umieszczać historię mojego barwnego ero-życia. Preferuję panów więc tylko takie relacje będą się tu przewijać. Jeśli jesteś ciekaw moich perypetii to zapraszam i sugeruję zaopatrzenie się w pudełko chusteczek, bo będzie ostro!”
    Zapraszam: http://poziomm2.blogspot.com/
    P.S. Oferuję też wymianę linków! :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Witam,
    cieszę się, że wróciłaś z rozdziałami, rozdział mi się bardzo podobał, Nagase taki czuły... czekam z niecierpliwością na kolejne rozdzxiały..
    Dużo weny życzę Tobie...
    Pozdrawiam serdecznie Basia

    OdpowiedzUsuń
  8. Powrót w dobrym stylu! Cudowny rozdział! Nie mogę się doczekać następnych części *q* mam nadzieję że juz nas nie opuścisz na tak długo ❤ tęskniłam za Tobą autorka j życzę duuużo weny ❤❤❤

    OdpowiedzUsuń
  9. Może nie długo ale już prawie połowa października?

    OdpowiedzUsuń
  10. Zapraszam serdecznie

    yaoiscie.blog.pl

    OdpowiedzUsuń
  11. Tak się cieszyłam, że jest rozdział i że wróciłaś. Jak to się mówi - nie chwal dnia przed zachodem słońca...

    OdpowiedzUsuń
  12. Witam,
    autorko, tęsknię, proszę chociaż o jakiś znak...
    Dużo weny życzę Tobie...
    Pozdrawiam serdecznie Basia

    OdpowiedzUsuń
  13. Gdzie jesteś? Za trzy miesiące minie rok jak Ciebie nie ma... Wracaj.

    OdpowiedzUsuń
  14. O jak smutno ze tylko tyle ;-;
    ~Kav

    OdpowiedzUsuń
  15. Hej,
    autorko, proszę, proszę odezwij się, martwię się i to bardzo... tyle już miesięcy mija... a ja wciąż tu zaglądam i czytam to opowiadanie, bo jest fantastyczne...
    Pozdrawiam serdecznie Basia

    OdpowiedzUsuń
  16. Hej,
    kochana autorko, proszę, proszę odezwij się, już ponad rok minął, ja sama nie dawno tutaj wpadłam, a zakochałam się w tej historii...
    Dużo weny życzę...
    Pozdrawiam serdecznie Aga

    OdpowiedzUsuń
  17. Chyba czas pożegnać to opowiadanie.. Z bólem serca, bo je kocham, ale trzeba iść do przodu. Nie zapowiada się żeby autorka coś tu wrzuciła w najbliższej przyszłości.

    OdpowiedzUsuń
  18. My czekamy! 💪💜💛💚💙👏

    OdpowiedzUsuń
  19. CZEKAM NADAL I CIERPLIWIE! :3

    OdpowiedzUsuń
  20. Zastanawiam się po co ja tu jeszcze wchodzę.. Te sentymenty

    OdpowiedzUsuń